Ksiądz Klenner w swojej kronice wspomina, że zarówno wspólnota katolicka, jak i gmina luterańska, ufundowały w swoich kościołach z okazji Święta Pokoju obchodzonego w r. 1816 po zakończeniu wojen napoleońskich kryształowe żyrandole, nazywane świecznikami.
W kościele ewangelickim (obecnie Najświętszego Serca Pana Jezusa) ufundowano trzy świeczniki, które w całości zachowały się do naszych czasów i aktualnie są używane, oczywiście przerobione na prąd elektryczny.
Ponieważ okolice Szklarskiej Poręby znane są od wieków z istnienia hut szkła i zakładów jego uszlachetniania, świeczniki zostały wykonane w tych okolicach za szkła przeźroczystego (kryształowego) i metalu. Nawet w Sobieszowie jeszcze nie tak dawno były szlifiernie szkła kryształowego i wspaniali rzemieślnicy.
Żyrandole – świeczniki ozdabiają nawę główną w kościele, każdy z nich ma inny kształt. Na linach, na których są zawieszone, umieszczono na każdej drewniane główki aniołków w chmurce i kilka drewnianych ozdób w formie wielkich paciorków i gwiazdek. Lina umocowana jest do specjalnego kołowrotka, z możliwością obniżenia świecznika aż do posadzki, co jest ważne przy naprawach i odkurzaniu.
1. Żyrandol
Liczą od strony ołtarza głównego, pierwszy świecznik ma wysokość ok. 150 cm. Jest to świecznik jednokondygnacyjny, dwuobręczowy. Na dolnej obręczy umocowane są metalowe, esowato wygięte ramiona na świece. Sznury paciorków rozpięte między obręczami na dole podpięte kuliście. Przy obręczach i na wykończeniach dołu znajdują się słupkowe wisiory. Na obręczach umocowane są lekko wygięte na zewnątrz metalowe pręciki, z nawleczonymi paciorkami, z których zwisają krótkie sznury paciorków, zakończone szklanym wisiorem w kształcie dzwonka. Konstrukcję podtrzymują metalowe łańcuszki, łączące ażurowe obręcze.
2. Żyrandol – środkowy
Jest to największy i najbardziej okazały dwukondygnacyjny świecznik, wysokości ok. 200 cm. Składa się z czterech metalowych obręczy (metalowych, ażurowych o różnych średnicach). Wewnątrz znajduje się stożkowaty szklany trzon z pozłacaną czarą w wewnętrznej dolnej partii. W trzonie umocowane są esowate, szklane, pełne ramiona, w górnej kondygnacji metalowe (wtórne). Sznury paciorków rozpięte są stożkowato między obręczami, a na dole podwieszone są kuliście. Przy dwóch obręczach umieszczonych na wysokości ramion i w części dolnej, znajdują się słupkowate paciorki.
3. Żyrandol – od strony chóru organowego
Jest to świecznik jednokondygnacyjny – pająk, wysokości ok. 130 cm., jak wszystkie wykonany z metalu i szkła przeźroczystego (kryształowego). Trzon świecznika składa się z osadzonych na metalowym pręcie form tralkowych i czaszy, wewnątrz pozłacanej. W czaszy osadzone są ramiona szklane, pełne o karbowanej powierzchni w dwóch rodzajach: wygięte esowato i półkoliście. Ramion te umieszczone na przemian powodują, że świece (obecnie żarówki) nie znajdują się na jednej linii. Sznury paciorków zwisają wzdłuż trzonu i są rozpięte między ramionami, dodatkowo ozdobione są większymi, owalnymi wisiorkami – pestkami. Z dolnej partii świecznika zwisają sznury paciorków.
Świeczniki zachowały się przez wieki w pierwotnym kształcie i nie zostały zmienione, poza przerobieniem na oświetlenie elektryczne i są wielką ozdobą Kościoła p.w. Najświętszego Serca Jezusowego.